Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie tam, Idzie tu, Brak mu tchu? Brak mu tchu! Jak chmura zwiewna życie jest człowieka! Płynie wzwyż, Płynie w niż! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił, Jednak iść! Przecież iść! Będę iść! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił, Będę iść! Będę Scenariusz, reżyseria: Damian BieniekZdjęcia, montaż: Damian BieniekAsystent reżysera: Paweł PrzewłokaOrganizacja produkcji: Krzysztof Weremawystąpili:Gabrie Przecież iść! Będę iść! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił, Będę szedł! Będę biegł! Nie dam się! Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie tam, Idzie tu, Brak mu tchu? Brak mu tchu! Jak chmura zwiewna życie jest człowieka! Płynie wzwyż, Płynie w niż! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił Jednak iść! Przecież iść! Wędrówką jedną życie jest człowieka - co z tego wynika? Każdy nas dokądś zmierza, lecz nikt nie wie dokładnie dokąd. Cel tej podróży jest bliżej nie znany. Nie wiadomo, czy wędrówka skończy się za kilkadziesiąt lat, czy zaraz za najbliższym zakrętem. Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie tam, Idzie tu, Brak mu tchu, Brak mu tchu! Brak mu tchu! Jak chmura zwiewna życie jest człowieka Płynie wzwyż, Płynie w niż! Śmierć go czeka! Śmierć go czeka! Śmierć go czeka! To nic Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie tam, Idzie tu, Brak mu tchu? Brak mu tchu! Jak chmura zwiewna życie jest człowieka! Płynie wzwyż, Płynie w niż! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił! Jednak iść! Przecież iść! Będę iść! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił, Będę szedł
Wędrówką jedną życie jest człowieka Szczegóły Teksty - Stare Dobre Małżeństwo. Wędrówką jedną życie jest człowieka. Jak chmura zwiewna życie jest człowieka ! Płynie wzwyż, Płynie w niż ! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka ! Śmierć go czeka !
We wcześniej przytoczonym temacie, mamy słowo "wędrówka". Jak mamy je odbierać? Uważam, że jest to metafora, która kryje w sobie wiele ukrytych sensów, myśli. Motyw wędrówki jest jednym z najczęstszych motywów w literaturze. Zapewnia on urozmaicenie. Wystarczy, że bohater zmieni miejsce pobytu i już pojawiają się nowe postacie i wydarzenia. Moim zdaniem słowa E.Stachury "Wędrówką jest życie człowieka" są prawdziwe i zawsze będą aktualne w naszym życiu. Argumenty zostały oparte na podstawie wiersza "Odys" autorstwa L.Staff, na fragmencie "Starego Testamentu" opisującego wędrówkę "Ludu Wybranego " i "Odysei" Homera Moim pierwszym argumentem jest porównanie wędrówki „Wędrówką jedną życie jest człowieka"- postawiona przede mną wiarygodna teza jest kolejnym znakiem zapytania w mojej księdze życia. Czy człowiek stworzony jest tylko po to, aby kroczyć niezmiennie, dążąc do ziemi obiecanej? Pierwszym argumentem, potwierdzającym słuszność hipotezy, będzie przykład zaczerpnięty z „Odysei" Homera.
„Wędrówką życie jest człowieka" to wiersz Edwarda Stachury wyraźnie przeznaczony do śpiewania, na co wskazują liczne powtórzenia, paralelizmy składniowe i rymy. Poeta sięga tu po topos drogi jako metafory ludzkiej egzystencji. Wiersz jest ściśle związany z trybem życia autora - niestrudzonego podróżnika.
Komentarze. Całe życie człowieka to wędrówka w nieznane. Codziennie zmierzamy się z przygodą, która nie zawsze jest ciekawa. Człowiek cieszy się z rzeczy, które są mu miłe, a ubolewa nad tymi złymi. Każdy ma jakiś cel swojej wędrówki. Wiersz Edwarda Stachury „Wędrówką życie jest człowieka" jest podzielony na dziewięć strof o dwojakiej budowie. Strofy pierwsza, druga, piąta oraz szósta składają się z sześciu wersów zaczynających się zdaniem (porównaniem), tak jakby tytułem zwrotki i kończą potrójnym powtórzeniem wersu. „Wędrówką życie jest człowieka" to wiersz Edwarda Stachury. Można powiedzieć, że jak żadne inne jego dzieło, ten krótki utwór streszcza filozofię życiową poety. Mamy bowiem do czynienia z gorącą pochwałą witalizmu. .